Columns

Sliedrecht is een dorp met veel vertrouwde plekken. Plekken die er ondanks het verstrijken van de tijd, nog net zo uit zien als jaren geleden. Helaas (of misschien gelukkig?) worden dit er steeds minder.

Vroeger woonden er in Sliedrecht nog maar een paar duizend inwoners. Auto's en fietsen waren er nog niet. Kinderen konden nog op de dijk en in de stoepen spelen. Honden konden vrij rond lopen. Venters met allerlei negotie kwamen langs de deur.

In het radioprogramma De Ochtend, dat op doordeweekse ochtenden op Radio 1 kan worden beluisterd, wordt altijd zo rond elf uur een stelling geponeerd waarop de luisteraars kunnen reageren. Vorige week maandag luidde deze: 'Nederland wordt steeds meer een land van grote bekken'.

De kogel is door de kerk, het Winklerplein gaat op de schop. Na jaren steggelen zijn ze eruit en trots zijn de masterplannen gepresenteerd voor (ik quote) "een toekomstbestendig winkelhart".

Wie zaterdag en zondag op de treinstations (meervoud!) van Sliedrecht kwam, kon zomaar vrolijk verklede mensen ontmoeten. In de meest bijzondere creaties stapten zij op de treinen naar het zuiden.

Het was de afgelopen weken onrustig te noemen, niet alleen in Sliedrecht maar in heel Nederland. Onderwerp van discussie? Het vluchtelingendebat. Zoals het in Nederland hoort heeft iedereen recht op zijn of haar mening. Van dat recht wordt dan ook gretig gebruik gemaakt.

Het college stelt in het uitvoeringsprogramma (cup) dat we meer gebruik moeten maken van de rivier de Merwede. Sliedrecht is 7 kilometer lang en op een enkele plek is er toegang tot het water. Daar moeten we meer uit halen dan nu het geval is. 

In mijn vorige column schreef ik nog over het klakkeloos online delen van foto's, filmpjes en andere persoonlijke informatie. Precies diezelfde dag verscheen er een filmpje, gemaakt in Sliedrecht, op een landelijk bekende website.

Ons dorp is een toonbeeld van rust. Je merkt dat in het ritme van de week. Evenementen onderbreken die rust als bakens in het jaar.